Od rana do domu macierzystego zgromadzenia Misjonarek Miłości, gdzie znajduje się grób Matki Teresy przychodziły tłumy, by się pomodlić i złożyć kwiaty. Rocznica jej śmierci jest też okazją do dzielenia się osobistymi świadectwami związanymi z błogosławioną. Jedną z takich historii opowiedział ks. Kinley Tshering SI, jedyny katolicki kapłan w Bhutanie.
Mężczyzna urodził się w buddyjskiej rodzinie, ale z chrześcijaństwem zetknął się katolickiej szkole z internatem, do której posłali go rodzice. W 1974 roku zdecydował się na konwersję. W sekrecie rozwijał swoje życie duchowe, jednocześnie kształcił się, by w przyszłości zostać biznesmenem. Czuł powołanie do życia kapłańskiego, ale ze względu na styl życia i presję rodziny trudno było mu na nie odpowiedzieć. Modlił się, by Bóg dał mu wyraźny znak, który pozbawi go wątpliwości. Pan odpowiedział na jego prośbę. W 1986 roku, gdy wracał z konferencji w Hajdarabadzie do Kalkuty, w samolocie miejsce obok zajęła Matka Teresa. Początkowo była pogrążona w modlitwie, potem zagadnęła onieśmielonego młodzieńca o to, skąd pochodzi. Zwierzył się jej, że jest katolikiem. Opowiedział o swoich obawach. Wtedy powiedziała: „Masz powołanie. Bądź hojny dla Boga, a on będzie hojny dla ciebie”.
Niedługo po tym wydarzeniu mężczyzna wstąpił do zakonu jezuitów w Kuresong. Po przyjęciu święceń ks. Tshering pojechał do Kalkuty, by odwiedzić Matkę Teresę. Przywitała go słowami: „Modliłam się za ciebie przez te 10 lat”. W czasie spotkania poradziła mu: „Bądź dobrym księdzem i nigdy nie zapominaj o ludziach, zwłaszcza ubogich”.
Bł. Matka Teresa z Kalkuty urodziła się w 1910 r. w Skopje (obecnie w Macedonii). Mając 18 lat wstąpiła do zgromadzenia Sióstr z Loreto i została misjonarką. Rok później trafiła do Kalkuty, gdzie pozostała już do końca swojego życia. Posługiwała wśród najuboższych, chorych i umierających na ulicach. Jest założycielką zgromadzenia Misjonarek Miłości, którego członkinie pracują pośród najbiedniejszych z biednych, prowadzą m.in. darmowe hospicja dla ubogich. Bł. Matka Teresa została za swą działalność uhonorowana pokojową Nagrodą Nobla w 1979 r. Zmarła w opinii świętości 5 września 1997 r. Została beatyfikowana przez bł. Jana Pawła II w roku 2003.