Św. Rita jest patronką spraw trudnych. Przychodzi z pomocą w sprawach, które po ludzku są niemożliwe, beznadziejne. Sama też w różnych okresach życia doświadczała licznych przeciwności i cierpień, ale posłuszna i z ufnością poddana woli Bożej pokonywała wszelkie przeszkody z pokorą i miłością. W jej życiu często działy się rzeczy zadziwiające. Rita urodziła się w 1380 r. w Rocca Porena, we Włoszech. Marzyła o wstąpieniu do klasztoru, ale posłuszna woli rodziców wyszła za mąż, za człowieka gwałtownego, jednak łagodnością i dobrocią odmieniła jego serce. Gdy, po 18 latach małżeństwa, został zamordowany, a dwaj synowie chcieli pomścić śmierć ojca, prosiła Boga by uniemożliwił im popełnienie grzechu morderstwa. Rok później zmarli, przebaczając zabójcom ojca. Rita, pokonując wiele trudności została wreszcie przyjęta do augustiańskiego klasztoru św. Marii Magdaleny w Casia (w cudowny sposób tam wprowadzona, mimo zamkniętych bram). Przez ostatnie 15 lat życia nosiła na czole, uproszony w modlitwie, znak ciernia Męki Pańskiej. A że z rany sączyła się ropa, wydzielając przykry zapach, żyła w odosobnieniu, w milczeniu znosiła cierpienie, wpatrzona w oblicze Chrystusa, oddana żarliwej modlitwie. Zmarła w 1457 r. w opinii świętości. W 10 lat po śmierci niezniszczone zwłoki Rity złożono w sarkofagu w sanktuarium w Cascia.

Kanonizował ją papież Leon XIII w 1900 r. Za wstawiennictwem św. Rity wypraszają łaski wierni na całym świecie.