Św. Łukasz był poganinem i pochodził z Antiochii Syryjskiej. Po śmierci Jezusa to miasto było centrum Kościoła. Przebywał w niej św. Piotr po uwolnieniu z więzienia, a dla św. Pawła stanowiło bazę wypadową do kolejnych wypraw misyjnych. Łukasz, który był lekarzem (Kol 4, 14), tutaj spotkał chrześcijan, przyjął chrzest i przyłączył się do św. Pawła. Po uwięzieniu swojego mistrza w Cezarei Palestyńskiej spotykał się ze św. Piotrem, Jakubem i Matką Bożą.
Dzięki spotkaniom z bezpośrednimi świadkami życia Jezusa Chrystusa św. Łukasz napisał Ewangelię. Poszerzył znane mu pisemne wersje Dobrej Nowiny przez tzw. Ewangelię dzieciństwa Jezusa. Dzięki św. Łukaszowi znamy wiele fragmentów opowiadających o życiu Maryi i małego Jezusa, a także przypowieści, w tym m.in.: o miłosiernym Samarytaninie i o synu marnotrawnym.
Drugie dzieło św. Łukasza to Dzieje Apostolskie, które opisują misję pierwotnego Kościoła, a zwłaszcza wyprawy św. Pawła, którego Łukasz był towarzyszem. Według Tradycji Kościoła św. Paweł najprawdopodobniej ustanowił Łukasza biskupem w jednym z miast Grecji. Ewangelista zmarł najprawdopodobniej w Beocji, w wieku lat 84.
Św. Łukasz jest patronem lekarzy i służby zdrowia. Jako swojego patrona obrali go sobie również plastycy i artyści, gdyż przypisuje mu się namalowanie najstarszych wizerunków Matki Bożej.